Liturgia eucharystyczna

Przygotowanie darów

Na początku liturgii eucharystycznej przynosi się do ołtarza dary, które staną się Ciałem i Krwią Chrystusa. Najpierw przygotowuje się ołtarz, czyli stół Pański, będący ośrodkiem całej liturgii eucharystycznej. Umieszcza się na nim korporał, puryfikaterz, mszał i kielich, chyba że przygotuje się go przy kredensie. Następnie przynosi się dary na ofiarę: godne uznania jest, jeśli wierni przynoszą chleb i wino, które przyjmuje od nich kapłan albo diakon, aby je następnie złożyć na ołtarzu. Chociaż wierni tak jak dawniej nie składają już chleba i wina przeznaczonych do liturgii ze swoich własnych darów, obrzęd przeniesienia ich do ołtarza zachowuje swoją wymowę i duchowe znaczenie. Pożądane jest także przynoszenie przez wiernych lub zbieranie w kościele pieniędzy albo innych darów przeznaczonych na potrzeby ubogich lub kościoła. Składa się je w odpowiednim miejscu obok stołu eucharystycznego. Procesji z darami towarzyszy śpiew na przygotowanie darów, który trwa przynajmniej do chwili, gdy dary zostaną złożone na ołtarzu. Zasady wykonywania tego śpiewu są takie same jak w odniesieniu do śpiewu na wejście. Śpiew może zawsze towarzyszyć obrzędom przygotowania darów, także wtedy, gdy nie ma procesji z darami.

Modlitwa nad darami

Po złożeniu darów na ołtarzu i zakończeniu związanych z tym obrzędów kapłan wzywa wiernych, aby się modlili razem z nim. Następnie modlitwą nad darami kończy przygotowanie darów i przygotowuje zgromadzenie do Modlitwy eucharystycznej. W Mszy Świętej odmawia się tylko jedną modlitwę nad darami, którą kończy się krótką konkluzją, to znaczy : Przez Chrystusa Pana naszego jeśli zaś pod koniec modlitwy, jest wzmianka o Synu : Który żyje i króluje na wieki wieków. Lud, przyłączając się do modlitwy, przez odpowiedź Amen uznaje modlitwę za swoją.

Modlitwa EUCHARYSTYCZNA

Teraz rozpoczyna się Modlitwa eucharystyczna, czyli modlitwa dziękczynienia i uświęcenia, która jest ośrodkiem i szczytem całej celebracji. Kapłan wzywa lud, aby wzniósł serca do Pana. oraz jednoczy go z sobą w modlitwie i dziękczynieniu, jakie w imieniu całej wspólnoty zanosi do Ojca przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym. Znaczenie tej modlitwy polega na tym, aby całe zgromadzenie wiernych zjednoczyło się z Chrystusem W głoszeniu wielkich dziel Bożych i w składaniu Ofiary. Modlitwa eucharystyczna domaga się, aby wszyscy wsłuchiwali się w nią w pełnym czci skupieniem W strukturze Modlitwy eucharystycznej można wyróżnić następujące zasadnicze części; 

• Dziękczynienie: (wyraża się ono zwłaszcza w prefacji), w którym kapłan w imieniu całego świętego ludu wielbi Boga Ojca i składa mu dziękczynienie za cale dzieło zbawienıa lub za jakiś szczególny jego aspekt, zależnie od różnorodności dnia, Święta lub okresu.

•  Aklamacja: cale zgromadzenie, łącząc się z mocami niebios, śpiewa Święty, Aklamację tę; stanowiącą część Modlitwy eucharystycznej, wykonuje cały lud razem z kapłanem.

• Epikleza: to szczególne wezwanie, w którym Kościół błaga o zesłanie mocy Ducha Świętego, aby dary złożone przez ludzi zostały konsekrowane, czyli stały się Ciałem i Krwią Chrystusa, i by niepokalana Hostia, przyjmowana w Komunii Świętej, przyczyniła się do Zbawienia tych, którzy ją będą spożywać. 

• Opowiadanie o ustanowieniu i konsekracja: poprzez słowa i czynności Chrystusa dokonuje się Ofiara, jaką sam Chrystus ustanowił podczas Ostatniej Wieczerzy, kiedy swoje Ciało i Krew złożył w darze pod postaciami chleba i wina, dał Apostołom do spożywania i picia oraz polecił im uwieczniać to samo misterium. 

• Anamneza: spełniając nakaz otrzymany poprzez Apostołów od Chrystusa Pana, Kościół sprawuje pamiątkę samego Chrystusa, wspominając zwłaszcza Jego błogosławioną mękę, chwalebne zmartwychwstanie i wniebowstąpienie.

• Ofiarowanie: sprawując tę pamiątkę, Kościół, zwłaszcza tu teraz zgromadzony, w Duchu Świętym składa Ojcu nic skalana Ofiarę. Kościół dąży do tego, aby wierni ofiarowali nie tylko nie pokalaną Hostię, lecz by się także uczyli samych siebie składać w ofierze i aby z dnia na dzień przez pośrednictwo Chrystusa coraz ściślej się jednoczyli z Ojcem i między sobą, by w końcu Bóg by wszystkim we wszystkich ?. --

• Modlitwy wstawiennicze: wyrażają one prawdę, że Eucharystia jest sprawowana w zjednoczeniu zarówno Z całym Kościołem niebiańskim, jak i ziemskim oraz że ofiarę składamy za Kościół i za wszystkich jego członków żywych i umarłych, którzy zostali powołani do udziału W odkupieniu i zbawieniu, jakie Chrystus im wysłużył przez swoje Ciało i Krew.

• Końcowa doksologia: wyraża ona uwielbienie Boga; jej potwierdzeniem ze strony ludu i zakończeniem jest aklamacja Amen.

OBRZĘDY KOMUNI ŚWIĘTEJ

Ponieważ celebracja Eucharystii jest ucztą paschalną, wypada aby zgodnie z nakazem Pana wierni należycie usposobieni przyjmowali Jego Ciało i Krew jako duchowy pokarm. Zmierzając do tego łamanie Chleba oraz inne obrzędy przygotowawcze które bezpośrednio przeprowadzą wiernych do Komunii Świętej.

MODLITWA PAŃSKA

W Modlitwie Pańskiej prosimy o codzienny chleb, który kojarzy się chrześcijanom zwłaszcza z Chlebem eucharystycznym, a także błagamy o odpuszczenie grzechów, aby prawdziwie święci przyjmowali święte dary. Kapłan wypowiada zachętę do modlitwy, wszyscy zaś wierni zanoszą modlitwę razem z kapłanem. Sam kapłan dodaje embolizm, który lud kończy doksologią. Embolizm będący rozwinięciem ostatniej prośby Modlitwy Pańskiej jest błaganie o uwolnienie całej wspólnoty wiernych spod mocy zła. Zachętę, samą modlitwę, embolizm i końcową doksologię śpiewa się albo głośno recytuje.

Obrzęd pokoju

Następuje obrzęd pokoju, w którym Kościół prosi o pokój i jedność dla siebie samego i dla całej ludzkiej rodziny, wierni zaś okazują sobie trwającą w Kościele komunię i miłość, zanim przyjmą Najświętszy Sakrament. Jeśli chodzi o sam znak przekazania pokoju, powinny go ustalić Konferencje Episkopatu zgodnie z mentalnością i zwyczajami ludów. Wypada jednak, aby każdy z umiarem przekazywał znak pokoju tylko osobom najbliżej stojącym.

łamanie chleba

Kaplan, w razie potrzeby wspomagany przez diakona lub koncelebransa, łamie chleb eucharystyczny. Spełniony przez Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy, gest łamania, który W czasach apostolskich nadal nazwę całej akcji eucharystycznej, oznacza że wierni, choć liczni, tworzą jedno Ciało przez przyjmowanie Komunii jednego chleba, jakim Jest Chrystus umarły za zbawienie świata i zmartwychwstały. Łamanie rozpoczyna się Po przekazaniu znaku pokoju powinno się odbywać z należytym szacunkiem. Nie należy jednak tej czynności bez potrzeby przedłużać ani też przywiązywać do niej nadmiernej wagi. Obrzęd ten jest zastrzeżony dla kapłana lub diakona Kaplan lamie chleb wpuszcza do kielicha cząstkę Hostii na znak zjednoczenia Ciała Krwi Pańskiej W dziele zbawienia, to połączenia Ciała Krwi Jezusa żyjącego chwalebnego. Błaganie Baranku Boży śpiewa zwykle lub głośno recytuje schola albo kantor, lud zaś odpowiada. Wezwanie to towarzyszy łamaniu chleba i może być kilkakrotnie powtórzone, aż obrzęd się zakończy. Ostatnim razem wezwanıe kończy się słowami Obdarz nas pokojem.

komunia

Modlitwą odmawianą po cichu kapłan przygotowuje się do owocnego przyjęcia Ciała i Krwi Chrystusa. Wierni czynią to samo, modląc się w milczeniu. Następnie kapłan, trzymając nad pateną albo nad kielichem Chleb eucharystyczny, ukazuje go wiernym i zaprasza ich na Ucztę Chrystusa. Posługując się ustalonymi słowami ewangelicznymi, razem Z ludem wyraża akt pokory. Jest bardzo pożądane, aby wierni podobnie jak kapłan, który jest do tego zobowiązany, przyjmowali Ciało Pańskie z Hostii konsekrowanych w czasie danej Mszy Świętej, a w przewidzianych przypadkach przystępowali do kielicha. Dzięki temu Komunia Święta ukaże się także przez znaki jako uczestnictwo w aktualnie sprawowanej Ofierze. Kiedy kapłan przyjmuje Najświętszy Sakrament, rozpoczyna się śpiew na Komunię. Ma on wyrażać duchową jedność komunikujących poprzez zjednoczenie głosów, ukazywać radość serca i w pełniejszym świetle objawiać ,,wspólnotowy" charakter procesji zdążającej na przyjęcie Eucharystii. Śpiew trwa, dopóki Sakrament jest rozdawany wiernym?. Jeśli ma być śpiewana pieśń po komunii, śpiew na komunię należy zakończyć wcześniej. Trzeba zadbać o to, aby i śpiewacy mogli dogodnie przystąpić do Komunii Świętej. Jako śpiew na komunię można wziąć albo antyfonę z Graduału rzymskiego z psalmem lub samą, albo antyfonę z psalmem z Graduału zwykłego, albo inny odpowiedni śpiew zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu. Śpiew wykonuje sama schola lub kantor z ludem. Jeśli nie wykonuje się śpiewu, podaną w mszale antyfonę mogą recytować wierni albo niektórzy z nich, albo lektor; w przeciwnym razie czyni to sam kapłan po przyjęciu Komunii Świętej, a przed rozdawaniem jej wiernym. Po rozdaniu Komunii Świętej, zależnie od okoliczności, kapłan i wierni przez pewien czas modlą się w ciszy. Jeśli okaże się to stosowne, całe zgromadzenie może też wykonać psalm lub inną pieśń pochwalną albo hymn. Na zakończenie modlitwy ludu oraz całego obrzędu Komunii Świętej kapłan wypowiada modlitwę po komunii, W której prosi, o owoce celebrowanego misterium W Mszy Świętej odmawia się tylko jedną modlitwę po komunii, którą kończy się konkluzją krótszą,. to znaczy: - jeśli jest skierowana do Ojca: Przez Chrystusa Pana naszego, jeśli jest skierowana do Ojca, ale pod koniec zawiera wzmiankę o Synu: Który żyje i króluje na wieki wieków; - jeśli jest skierowana do Syna: Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Przez aklamację Amen lud uznaje modlitwę za swoją.